Türkiye’nin sahip olduğu ürünlerin bölgesel markalaşma modeli ile ekonomiye katkı vererek geliştirilmesi planlanıyor. Modelde 3 aşama bulunurken, bu ürünlerin daha çok tanıtımı yapılarak sistemli bir şekilde üretilip pazarlanmasının ekonomiye katkı vereceği düşünülüyor.Bölgesel kalkınma için önemli bir adım olarak görülen markalaşma sayesinde kendi marka değerini oluşturmuş, Ar-Ge alanları olan, mesleki eğitim alanları yerel iş piyasası ihtiyaçları ile uyumlu ve kendi rekabet avantajına sahip iller bölgesel kalkınmada öncü illere dönüşebilecek.Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı’nın (SETA) İş Gücü Piyasası Mesleki Eğitim Uyumunda Bölgesel Markalaşma Modeli adlı kitabında bölgesel markalaşmanın katkıları, aşamaları ve önemi anlatıldı.Günümüzde yeterince sanayileşememiş, halen emek yoğun üretim alanlarının ve tarımsal üretim arazilerinin yaygın olduğu bölge veya şehirler rekabet avantajı elde etmek ve kalkınmada öne çıkabilmek için kendilerini farklılaştırmaya ihtiyaç duyuluyor Bu farklılaşma ihtiyacı coğrafya ile özdeşleşmiş markalar oluşturma ve bu sayede rekabet avantajı sağlama stratejisi ile destekleniyor.“Coğrafi işaretler özellikle kırsal kalkınmanın desteklenmesi önemli bir role sahiptir”Coğrafi işaretlerin kalkınmada önemine vurgu yapılarak Kars iline tescillenmiş ürünler örnek olarak gösterilerek “Coğrafi işaretlerin pazarda ürünleri ayırt ederek pazarlama aracı olmak, yerel üretimi ve kırsal kalkınmayı desteklemek, turizme katkıda bulunmak, ürün taklitçiliği ile mücadele etmek ve kalite göstergesi olmak gibi işlevleri bulunmaktadır. Coğrafi işaretler özellikle kırsal kalkınmanın desteklenmesi önemli bir role sahiptir. Örneğin TRA2 bölgesi illerinden Kars, TürkPatent coğrafi işaretler kapsamında işaretlenmiştir. Buna göre Kars iline tescillenmiş Kağızman uzun elması, Kars balı, Kars kaşarı ve Sümer Kars el halısı olmak üzere bölgede üretime dayalı marka değeri olan toplam beş farklı işaret mevcuttur. Kars Türk çoban köpeği ise destinasyon markalama kapsamında turizme katkı bakımından önem taşımaktadır” deniliyor.Kitapta bölgesel markalaşma üç aşamada ele alınıyor. Bunlar, durum tespiti, ürün geliştirme ve iş gücünü uyumlaştırma ile teşvik ve desteklerinden oluşuyor.Aşamalara göre bölgesel markalaşma şu şekilde anlatılıyor:“Bölgesel kalkınma için politika geliştirme sürecinde ilk adım mevcut durum tespitidir. Bu aşamada il istihdam ve mesleki eğitim kurul üyeleri ile kalkınma ajanslarının katkılarıyla bölgedeki mevcut durumu ve beklentileri, mevcut mesleki eğitim alanları ile mevcut markaların görünümü analiz edilecektir. Durum tespiti aşaması neticesinde iş gücü arzı ve talebi ile mesleki eğitim alanları arasındaki uyumsuzluklar belirlenecek, bölgedeki mevcut markalar tespit edilerek bu markaların üretimi ve geliştirilmesi için ihtiyaç duyulan nitelikler görünür kılınacaktırModelin ikinci aşaması ise ürün geliştirme ve iş gücünü uyumlaştırmaya yönelik olarak kurgulanmıştır. Ürün geliştirme aşaması markalama ve pazarlama süreçlerini içermektedir. Öncelikle bölgedeki mevcut markalarla birlikte marka değeri taşıyan potansiyel ürün ve hizmetler tespit edilecektir. Sonrasında bölgenin jeopolitik ve stratejik konumu dikkate alınarak hedef pazarlar ve pazarlama karması belirlenecek, marka oluşturma sürecinde dikkate alınacak hususlar ile müşteri ilişkileri ve Ar-Ge çalışmaları planlanacaktır.Modelin ikinci aşamasındaki ürün geliştirme sürecini iş gücünü uyumlaştırma izleyecektir. Bu kapsamda oluşturulan markaların üretimi ve geliştirilmesi için ihtiyaç duyulan uzmanlık alanları ile mesleki eğitim alanları tespit edilecek, bölgedeki mesleki eğitim kurumları bu alanlar ile uyumlu hale getirilecektir. Uyumlaştırma aşamasına destek sağlaması amacıyla Bölgesel Markalaşma için Sürekli Eğitim ve Sertifikasyon Merkezinin bölgesel bazda yapılandırılması hedeflenmektedir.Ürün geliştirme ve uyumlaştırma süreçleri ile birlikte modelin üçüncü ve son aşamasına geçilecektir. Bu aşama bölgesel marka geliştirme sürecinin yatırıma dönüşme ve istihdam oluşturma kabiliyetini artırmak amacıyla devletin teşvik ve desteklerinden oluşmaktadır.Gerek ulusal gerek yerel ölçekte bir bölgenin markalaşması temelde iki sacayağı üzerine inşa edilmelidir. Bu sacayaklarının ilki söz konusu bölgenin kültürel, doğal ve beşeri kaynaklarını belirleyen iş gücü, ikincisi de markalaşma prensiplerinin doğru bir şekilde işlenip güçlü ve kalıcı markalar oluşturma maksadıyla dikkatle incelenmesi gereken pazarlama becerisi olarak ortaya konulabilir.”